Αθωότητα - Ραπτόπουλος Βαγγέλης

Το καλοκαίρι του 1975, δύο έφηβοι από το Περιστέρι πιάνουν δουλειά ως φορτοεκφορτωτές σε μια αποθήκη στον Κολωνό. Ο Λένος, ένας γίγαντας με παιδική ψυχή, και ο αφηγητής, ο μικροκαμωμένος αλλά σβέλτος και έξυπνος φίλος του, βιώνουν μια σειρά εμπειριών που θα τους σημαδέψουν ανεξίτηλα.

Στην αποθήκη περιφέρονται εργάτες διαφορετικών τύπων, από άγριους και βίαιους έως εγκάρδιους και ανοιχτόκαρδους. Στο επίκεντρο, ο σαδιστικός γιος του αφεντικού και η αινιγματική γυναίκα του. Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό και επικίνδυνο σύμπαν, η φιλία των δύο αγοριών δοκιμάζεται μέχρι τα άκρα.

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος γράφει ένα μυθιστόρημα ωμής τρυφερότητας και υπαρξιακής έντασης, εμπνευσμένο από το κλασικό «Άνθρωποι και ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ. Ωστόσο, εδώ η δράση τοποθετείται στον ελληνικό αστικό ιστό και διαποτίζεται από τις προσωπικές του μνήμες, προσδίδοντας στο έργο αυτοβιογραφικό βάθος.

Κύρια Θέματα του Βιβλίου

• Φιλία και αφοσίωση
• Εργατική ζωή στη δεκαετία του ’70
• Η απώλεια της αθωότητας
• Κοινωνικές ανισότητες και εξουσιαστικές σχέσεις
• Η λύτρωση μέσω της αφήγησης

Γιατί να Διαβάσετε το μυθιστόρημα του Βαγγέλης Ραπτόπουλου

• Αν αγαπάτε τα λογοτεχνικά πορτρέτα ενηλικίωσης
• Αν σας συγκινεί η δύναμη της φιλίας σε σκληρά περιβάλλοντα
• Αν αναζητάτε ένα ελληνικό μυθιστόρημα με διεθνείς αναφορές
• Αν θέλετε να διαβάσετε ένα έργο που παντρεύει κοινωνικό ρεαλισμό με λυρική αφήγηση

Η «Αθωότητα» δεν είναι απλώς ένα μυθιστόρημα. Είναι μια επιστροφή στις ρίζες, στη φιλία, στην ανθρώπινη επαφή και στην ανάγκη να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο μέσα από τη γραφή. Με τη γλώσσα του Ραπτόπουλου να εναλλάσσεται ανάμεσα στο τραχύ και το συγκινητικό, το βιβλίο αποτελεί μια δυνατή λογοτεχνική εμπειρία.

Κριτικές που ξεχώρισαν

Ο Ραπτόπουλος πάντα ξέρει να αφουγκράζεται και να αποδίδει λογοτεχνικά την κοινωνική κατάσταση που επικρατεί γύρω του. Χωρίς διδαχές και κουνήματα δαχτύλου. Οι ήρωές του είμαστε εμείς και τα ζητήματα που μπαίνουν στο κεφάλι μας μετουσιώνονται σε υψηλή λογοτεχνία. Και μόνο η λέξη «αθωότητα» σε έναν κόσμο που κυρίως μισεί ότι δεν είναι ίδιο μ’ αυτόν είναι αρκετή για να φανεί η σκληρή πραγματικότητα των ηρώων του Ραπτόπουλου.   Η φιλία, μέσα στο βιβλίο, αναδύεται όχι τόσο λεκτικά αλλά ουσιαστικά: μέσα από τις παραλείψεις αλλά και τις πράξεις των πολύ ξεχωριστών ηρώων που τόσο έντονα και αληθινά έχει σκιαγραφήσει ο συγγραφέας.  Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος στην «Αθωότητα» μέσα από την ιστορία του διανοητικά ανάπηρου ήρωά του και του κολλητού του μιλάει για την εποχή μας και τη σκληρότητα που επικρατεί.  Τρυφερό και συνάμα σκληρό το καινούργιο βιβλίο του. Σαν τη ζωή που εύκολα τη μια στιγμή μπορεί είναι έτσι και την άλλη αλλιώς.
Γιάννης Καφάτος, viewtag, 09/06/2025 

Ο Ραπτόπουλος παίζει εδώ και πολλά χρόνια με τις διασκευές (ο Καζαντζάκης είναι η πιο πρόσφατη) και από τον Στάινμπεκ απομακρύνει μόνο οτιδήποτε φαντάζει στενά αμερικανικό. Κατά τα άλλα, οι έννοιες της φιλίας, της αγάπης, της αδυναμίας, αλλά και της εμπιστοσύνης, της αθέλητης βίας, της παραλυτικής ανασφάλειας, της προδοσίας, της γυναικείας υποδούλωσης και ταυτοχρόνως της αφόρητης ανάγκης για ανεξαρτησία, όπως και των πολλαπλών σημασιών και συνεπειών τους, δεν αφορά το πρωτότυπο ή τη διασκευή - δείχνει περισσότερο προς καθολικότερες καταστάσεις προς όρους αναμενόμενης διαβίωσης που διαψεύδονται πανηγυρικά. Κι αν ο Ραπτόπουλος και ο Στάινμπεκ δεν θέλουν να παραδώσουν τους δυο ήρωες στη χλεύη μα να σώσουν κάτι από την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά τους, δεν θα τους χαριστούν εξ αυτού στο επίπεδο της δραματουργίας, αφήνοντάς τους να παραδοθούν στον αφανισμό, με τον Λένο να καταλήγει στον πάτο της θάλασσας και τον Τζώρτζη στη δια βίου κατάθλιψη. Έτσι, όμως, κερδίζει η λογοτεχνία το χτίσιμο των χαρακτήρων της και τα εύσημα της γραφής της.
Β. Χατζηβασιλείου, amna, 31/05/2025

Οι νεαροί πρωταγωνιστές στο καινούργιο βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου «Αθωότητα», εκδόσεις Κέδρος, είναι ο Τζώρτζης και ο Λένος, που μας θυμίζουν τους Τζωρτζ και Λένι στη νουβέλα «Άνθρωποι και ποντίκια» (1937) του Τζον Στάινμπεκ. Ο Ραπτόπουλος διασκευάζει τον Στάινμπεκ, εγκλιματίζοντας την ιστορία στα ελληνικά δεδομένα. Αντί για τη δεκαετία του 1930 και την οικονομική ύφεση του 1929, έχουμε τη σύγχρονη Αθήνα και την καθημερινή της μιζέρια, ενώ η αποθήκη με δέματα εντύπων για βιβλιοδεσία στην ελληνική πρωτεύουσα αντικαθιστά το ράντσο στην Καλιφόρνια. Οι συνθήκες, όμως, δεν διαφέρουν.
politic, 31/05/2025

Ο Ραπτόπουλος έχει προοικονομήσει, όπως ο Στάινμπεκ, τη χρεοκοπία των ονείρων των δύο παιδιών, όπως κι ενός γέρου συναδέλφου τους, συν το στραβοπάτημα μιας άτυχης γυναίκας, και κάθε όνειρο μαζί με κάθε καινούργια πτήση στον αέρα της ελευθερίας και της ευτυχίας δεν αποτελεί παρά ένα βήμα των ηρώων πιο κοντά προς την επερχόμενη καταστροφή.
zougla, 31/05/2025 

Τελικά να το διαβάσω; Αναπόδραστα καταφατική είναι η απάντηση. Ποιος ή ποια δεν επιθυμεί έστω και για λίγο την επιστροφή στις ρίζες. Γιατί επί της ουσίας αυτό είναι το νέο πόνημα του Ραπτόπουλου. Η επιστροφή στα χρόνια της αθωότητας.
Άγγελος Χαριάτης, fractal, 27/05/2025