Γκρουπ - Πώς ένας θεραπευτής και ένας κύκλος αγνώστων μου έσωσαν τη ζωή- Συγγραφέας : Christie Tate - Εκδόσεις Λιβάνη

Το book-it.gr σας προτείνει να επιλέξετε λογοτεχνικά βιβλία από την κατηγορία των λογοτεχνικών μας βιβλίων και να επωφεληθείτε από τις απίστευτες τιμές τους.

Εκδόσεις Λιβάνη - Γκρουπ - Πώς ένας θεραπευτής και ένας κύκλος αγνώστων μου έσωσαν τη ζωή (Συγγραφέας :Christie Tate) Τέιτ Κρίστι

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η Κρίστι Τέιτ µόλις έχει ανακηρυχθεί κορυφαία φοιτήτρια της Νοµικής Σχολής και έχει υπό έλεγχο τη διατροφική διαταραχή της. Γιατί όµως, οδηγώντας στο Σικάγο, φαντασιώνεται τον θάνατό της; Γιατί την κατακλύζουν θλιβερές σκέψεις και έχει τάσεις αποµόνωσης;
Τότε γνωρίζει τον δρ. Ρόζεν, που τη διαβεβαιώνει ότι, εάν ενταχθεί σε µια από τις οµάδες του ψυχοθεραπείας, θα µπορέσει να µεταµορφώσει τη ζωή της. Το µόνο που χρειάζεται είναι να συµµετέχει και να είναι ειλικρινής.
Η Κρίστι είναι σκεπτική.Πιστεύει ότι δε θα καταφέρει ποτέ να θεραπευτεί.

Όµως ο δρ. Ρόζεν έχει µια συνταγή έξι λέξεων που θα αλλάξει τα πάντα: «Δε χρειάζεσαι θεραπεία. Χρειάζεσαι έναν µάρτυρα». Έτσι ξεκινά η είσοδός της στον παράξενο, τροµακτικό, αλλά και σωτήριο κόσµο της οµαδικής θεραπείας. Και αρχίζει να καταλαβαίνει τι σηµαίνει να συνδέεσαι.

Μια υπέροχα εθιστική ανάγνωση, που µας µεταφέρει στο τολµηρό, συναρπαστικό, οδυνηρό, αλλά και διασκεδαστικό ταξίδι της οµαδικής θεραπείας, µιας διερευνητικής διαδικασίας που σε κάνει να καταρρεύσεις και αµέσως σε ξανασυναρµολογεί, έτσι ώστε όλα τα κοµµάτια να ταιριάξουν µεταξύ τους.

Τι διάολο έτρεχε µε µένα; Το µέλλον µου άστραφτε µπροστά στα µάτια µου σαν τα γυαλισµένα ασηµικά της γιαγιάς µου. Είχα κάθε λόγο να είµαι αισιόδοξη. Όµως η απέχθεια που αισθανόµουν για τον εαυτό µου λόγω
της στασιµότητάς µου –ήµουν αποστασιοποιηµένη από τους άλλους ανθρώπους, απείχα έτη φωτός από µια αισθηµατική σχέση– είχε φωλιάσει σε κάθε κύτταρο του κορµιού µου.

Κάποιος λόγος υπήρχε που αισθανόµουν τόσο αποµακρυσµένη και µόνη, κάποιος λόγος που η καρδιά µου ήταν τόσο λεία. Δεν ήξερα τι ήταν αυτό που ένιωθα, όµως το αντιλαµβανόµουν να πάλλεται την ώρα που αποκοιµιόµουν κι ευχόµουν να µην ξυπνήσω.