Τα αστέρια του Σιντί Μουμέν - Binebine Mahi

Εκδόσεις Άγρα - Τα αστέρια του Σιντί Μουμέν - Binebine Mahi

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ο ΓΙΑΣΙΝ αφηγείται πως μεγάλωσε γρήγορα και πέθανε ακόμη πιο γρήγορα στο Σιντί Μουμέν, στην άκρη της πόλης της Καζαμπλάνκας, μαζί με τα έξι αδέρφια του, τη μητέρα του, που κάθε μέρα είχε να τα βγάλει πέρα με τη φτώχεια και τα ζωύφια και με έναν πατέρα πρώην εργάτη, χαμένο στη σιωπή και τις προσευχές. Η επίγεια κόλαση του τόπου του αναδίδει οσμές από τις χωματερές που έγιναν γήπεδα για ποδόσφαιρο, από το χασίσι και την κόλλα που σνιφάρεται, εικόνες από τις απαγορευμένες βουτιές στο αποξηραμένο ποτάμι και από τα γκαράζ των ξεχαρβαλωμένων μοτοποδηλάτων. Όταν λοιπόν τους υπόσχονται ότι ο παράδεισος βρίσκεται στην απέναντι πόρτα, τί έχουν να χάσουν ο Γιασίν και οι «φτωχοί » φίλοι του ;Μυθιστόρημα τραγικό, που ρίχνει φως στο συγκλονιστικό παρόν μας, γεμάτο άσχημες φάρσες και σιωπηλά δράματα, περιπλανήσεις και σκόνη, αδελφότητες και προδοσίες. «Μα τί, παραλογίζομαι, ε και λοιπόν ; Τι άλλο μπορώ να κάνω τώρα που η μοναξιά με καταπίνει και τριγυρνάω σαν ξένο φάντασμα στο βασίλειο με τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων; Δεν ντρέπομαι να σας ομολογήσω πως μου ’τυχε να ’μαι χαρούμενος στα σιχαμερά ερείπια, πάνω στα σκουπίδια αυτού του καταραμένου κοπρόλακκου, ναι, ήμουνα ευτυχισμένος στο Σιντί Μουμέν, τον τόπο μου. [...] Η Τζιχάντ ήταν η μόνη μας σωτηρία. Ο Θεός μας το ζητούσε. Ήταν γραμμένο με ανεξίτηλα γράμματα στο βιβλίο των βιβλίων. [...] Ο Φουάντ δεν μπόρεσε να μη δεχτεί την πρόσκληση του εμίρη Αμπού Ζουμπέιρ. Ήταν τιμή γι’ αυτόν. Να λάβεις τον τίτλο του μάρτυρα μαζί με τα κλειδιά του παραδείσου, δεν μπορούσε ο καθένας να το αποκτήσει. [...] Πήγαμε μαζί στο λουτρό. Πλυθήκαμε και ξυρίσαμε προσεκτικά το σώμα μας. Ετοιμαζόμαστε για το θάνατο όπως για γαμήλια τελετή ».  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Ακούγαμε κασέτες με το Κοράνι και λόγους από σοφούς Ανατολίτες. Η καρδιά μας ποτιζόταν με βάλσαμο. Ο εμίρης κι οι σύντροφοί του ήταν απλοί άνθρωποι. Μας έκαναν την τιμή να έρχονται σε μας, γεμίζοντάς μας με φως και γαλήνη. Ο Χαμίντ ήταν περήφανος για μένα : το έδειχναν τα μάτια του. Κι ο ίδιος ο Αμπού Ζουμπέιρ τύχαινε να έρθει στην παρέα μας. Ήταν μια νίκη στη μετριότητα της μικρής μας ζωής. Ρουφούσαμε τα λόγια του γιατί μπορούσαμε να τα καταλάβουμε. Είχε καταφέρει να μας επιστρέψει την περηφάνια μας με απλά λόγια που μας έδιναν φτερά και μας ταξίδευαν όσο μακριά μπορούσε να φτάσει η φαντασία μας. Δεν ήμαστε πια παράσιτα, απόβλητα του ανθρώπινου γένους, πιο τιποτένιοι απ’ το τίποτα. Ήμαστε καθαροί και αξιοπρεπείς και οι προσδοκίες μας είχαν απήχηση στα άγια πνεύματα. Μας άκουγαν, μας οδηγούσαν. Η λογική είχε αντικαταστήσει τα χτυπήματα. Είχαμε ανοίξει την πόρτα στον Θεό και είχε εισχωρήσει μέσα μας. Τέλος οι αγώνες για το τίποτα, οι βρισιές και οι ηλίθιοι τσακωμοί, τέρμα στην καταθλιπτική ζωή πάνω στις ακαθαρσίες των άπιστων. Στα σκουπίδια η καρτερία που είχαν σταλάξει στις φλέβες μας οι αγράμματοι γονείς μας. Όσο υπήρχαν άνθρωποι σαν εμάς, νέοι, γενναίοι και πιστοί, τίποτα δεν ήταν χαμένο. Οι μπράβοι του Σατανά δεν έχαναν τίποτα να περιμένουν. Θα πληρώσουν με το παραπάνω γι’ αυτά που μας έχουν επιβάλει. Θα κάνουμε τη ζωή τους Κόλαση. Τα σύγχρονα και πολύπλοκα οπλοστάσιά τους θα γίνουν ανίσχυρα και γελοία. Ο Θεός ήταν μαζί μας και η νίκη στα χέρια μας. Διαθέταμε όπλα που οι άπιστοι δεν είχαν : τη σάρκα μας και το αίμα μας.Θα την προσφέραμε στον Θεό γιατί μας τη ζητούσε. Οι προσφορές μας θα αποζημιωθούν. Οι ουράνιοι δρόμοι ήταν ορθάνοιχτοι και μας περίμεναν. Οι άπιστοι θα έτρεμαν μέσα στα ρυπαρά χοιροστάσιά τους, μέσα στην έκλυτη και αχρεία ζωή τους, μέσα στη διαφθορά που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μεταδώσουν στα παιδιά μας... Έπειτα σώπασε. Ισιώνοντας τη γενειάδα του, ο εμίρης έστρεψε το βλέμμα του στα ξαναμμένα μας πρόσωπα και είπε : « Δεν μπορούμε να εναντιωθούμε σ’ έναν άνθρωπο που θέλει να πεθάνει ! »Ύστερα από μια ομαδική προσευχή, μας έτεινε το χέρι και το φιλήσαμε ένας ένας. Δεν τον ξαναείδαμε πια στο γκαράζ.  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Ο ΜΑΧΙ ΜΠΙΝΜΠΙΝ, ζωγράφος, γλύπτης και μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε το 1959 στο Μαρακές, όπου και ζει. Αρχικά σπούδασε μαθηματικά στο Παρίσι. Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Οι πίνακές του ανήκουν στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ στη Νέα Υόρκη. Το πρώτο του μυθιστόρημα Le sommeil de l’esclave (Ο ύπνος του σκλάβου, 1992 ) βραβεύτηκε με το Prix Mediterranée. Τα τρία τελευταία του έργα (Cannibales, 1999, Pollens, 2001, Βραβείο Γαλλοαραβικής Φιλίας, και Terre d’ombre brulée, 2004) μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.Το 2010 Τα Αστέρια του Σιντί Μουμέν πήραν το βραβείο του καλύτερου αραβικού μυθιστορήματος. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥBERNARD PLOSSU, από το λεύκωμα Le long du Nil, en Egypte, εκδ. En Vues, 1999.