Τέλειο παρελθόν - Λεονάρδο Παδούρα

Στην Αβάνα του 1989, λίγο πριν καταρρεύσει ο σοβιετικός κόσμος, ένα νυχτερινό τηλεφώνημα αναθέτει στον υπολοχαγό Μάριο Κόντε την εξαφάνιση του Ραφαέλ Μορίν, διευθυντή κρατικής επιχείρησης με ισχύ υπουργού. Όμως η υπόθεση παίρνει μια προσωπική και απρόσμενη τροπή: ο Μορίν ήταν συμμαθητής και γνώριμος του Κόντε, κάποιος που ενσάρκωνε το «τέλειο παρελθόν».

Καθώς η έρευνα προχωρά, οι ρωγμές στην εικόνα του εξαφανισμένου έρχονται στην επιφάνεια και ο Κόντε οδηγείται σε βαθύτερες αλήθειες για τον ίδιο, για τη γενιά του και για τη χώρα του. Το μυθιστόρημα συνδυάζει με αριστοτεχνικό τρόπο την αστυνομική πλοκή με την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της Κούβας, εγκαινιάζοντας τη σειρά των ιστοριών του θρυλικού ντετέκτιβ.  

Κύρια Θέματα του Βιβλίου

• Αναζήτηση ταυτότητας και μνήμης μέσα σε ένα αυταρχικό σύστημα
• Αντιπαράθεση παρελθόντος και παρόντος, τόσο προσωπικά όσο και πολιτικά
• Ηθικά διλήμματα ενός αστυνομικού με ιδεολογική κρίση
• Η Κούβα της δεκαετίας του ’80, ως σκηνικό εσωτερικής και συλλογικής κατάρρευσης

Γιατί να Διαβάσετε το Βιβλίο του Λεονάρδο Παδούρα

• Είναι το πρώτο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον Μάριο Κόντε, έναν από τους πιο εμβληματικούς χαρακτήρες της σύγχρονης       λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας
• Συνδυάζει το πολιτικό θρίλερ με βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα
• Προσφέρει σπάνια ματιά στην κουβανική κοινωνία λίγο πριν την κρίσιμη δεκαετία του '90
• Η γραφή του Παδούρα είναι πυκνή, ζωντανή και συγκινητική

Το «Τέλειο Παρελθόν» δεν είναι απλώς ένα νουάρ. Είναι ένα μυθιστόρημα για τη νοσταλγία, την παραπλάνηση της μνήμης και το πώς ένας άνθρωπος διασώζει την ηθική του υπόσταση μέσα σε έναν διαλυμένο κόσμο. Ο Παδούρα, με ευαισθησία και διεισδυτικότητα, ανοίγει την αυλαία μιας σειράς που έχει αγαπηθεί διεθνώς.

Νομίζω πως ακριβώς πάνω στην προσπάθειά μου να επιλύσω αυτό το ουσιώδες δίλημμα όσον αφορά τη σχέση μου με τον χαρακτήρα ήταν που ο Μάριο Κόντε πήρε την πρώτη του ανάσα ως ζωντανό πλάσμα: θα τον δημιουργούσα σαν ένα είδος αντιαστυνομικού, ένα είδος λογοτεχνικού αστυνομικού, αληθοφανούς μόνο εντός των ορίων της μυθοπλαστικής αφήγησης, αδιανόητου όμως στην «πραγματική» αστυνομική πραγματικότητα της Κούβας (ή και σε οποιονδήποτε θεσμό με σιδερένια πειθαρχία). Ήταν ένα παιχνίδι που μου το επέτρεπε το γεγονός ότι έγραφα μυθοπλασία και αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ. Επιπλέον, θα ανήκε σε ένα φανταστικό αστυνομικό σώμα της Κούβας και σε μια μονάδα εγκληματολογικών ερευνών δημιουργημένη ειδικά γι' αυτόν […]. Έτσι, με μεγαλύτερο ή μικρότερο βάρος στην αστυνομική πλευρά του μυθιστορήματος, αλλά πάντα με όλο και περισσότερες επιδιώξεις για μυθιστόρημα κοινωνικό και στοχαστικό, οι ιστορίες του Μάριο Κόντε μού χρησιμεύουν και θα μου χρησιμεύουν στο μέλλον για να προσπαθώ να σκιαγραφήσω ένα χρονικό της ζωής στη σύγχρονη Κούβα, στην εξέλιξη και στις οπισθοδρομήσεις της, πάντα από τη δική μου οπτική γωνία – που δεν είναι η μοναδική, ούτε η πιο ορθή, εκφράζει όμως μια δική μου οπτική για μια πραγματικότητα την οποία ζω κάθε μέρα.

Από το επίμετρο του συγγραφέα