Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision και Λαϊκός Πολιτισμός - Χρήστος Κ. Τσανασίδης

Εκδόσεις Σταμούλη - Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision και Λαϊκός Πολιτισμός - Χρήστος Κ. Τσανασίδης

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Από το 1956 που θεσπίστηκε, ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision εξελίχθηκε σε ένα λαμπερό υπερθέαμα εμβληματικού status. Αυτή η μουσική συνεύρεση των ευρωπαϊκών χωρών, μέσα από ένα σαφές τελετουργικό πλαίσιο, καταφέρνει να καθηλώνει μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης εκατομμύρια τηλεθεατές από όλο τον κόσμο. Η γοητεία του συγκεκριμένου μουσικού ευρωπαϊκού θεσμού έγκειται στη μουσική ποικιλία των «τρίλεπτων εθνικών παραστάσεων», στο μωσαϊκό των αντιθέσεων, στην υπερβολή, στην ανάμειξη ετερόκλητων στοιχείων της κοινής (lowbrow) κουλτούρας και του «κιτς», τα οποία κάθε συμμετέχουσα χώρα επικαλείται για να αυτοπαρουσιαστεί καλλιτεχνικά στη σκηνή, να πείσει το κοινό για την αρτιότητα της εθνικής μουσικής αλληγορίας της και να κερδίσει το πρώτο βραβείο. Για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου επιστρατεύονται στοιχεία της εμπορικής/μαζικής κουλτούρας και του σύγχρονου λαϊκού πολιτισμού, ο οποίος -ερειδόμενος στο λαϊκό/folk- εξακολουθεί να αποτελεί την υποδομή όλων των εθνικών ευρωπαϊκών πολιτισμών και να κυριαρχεί ως υβριδικός σχηματισμός πολυάριθμων προσπαθειών έκφρασης στον σύγχρονο πολιτισμό, με σημαντικό μορφοποιό παράγοντα και την τηλεόραση.
Ο μελετητής του διαγωνισμού πραγματεύεται από την πλευρά της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και της σύγχρονης Λαογραφίας πολλές από αυτές τις εκφάνσεις του λαϊκού πολιτισμού οι οποίες προβάλλονται υβριδικά σχηματοποιημένες στη σκηνή της Eurovision λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη και τους τρεις άξονες που χαρακτηρίζουν τον μουσικό θεσμό: την πολιτικοποίηση, την ιστορικότητα και το queerness. Δεν αρκείται στην παρατήρηση και την επιδερμική περιγραφή των επιφαινομένων στην οθόνη της τηλεόρασης. Προσπαθεί, μετά την παρατήρηση, να κατανοήσει και να ερμηνεύσει στο μέτρο του δυνατού και όσα συμβαίνουν στο παρασκήνιο του διαγωνισμού, τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση «εργαλειοποιεί», προκειμένου να εξιδανικεύσει το ιδεολόγημα της «ευρωπαϊκότητας», να καθορίσει την αυτο-εικόνα της, να αντικρίσει το είδωλό της και να συνδεθεί ως μία ενιαία πολιτική και πολιτισμική οντότητα.