Ιστορία ενός καβοδέτη - Κοσμά Ελένη

Το βιβλίο «Ιστορία ενός καβοδέτη» της Ελένης Κοσμά είναι μια ποιητική και στοχαστική αφήγηση για τη μοναξιά, τη μνήμη και τη βαθιά σχέση του ανθρώπου με τη θάλασσα.
Ο καβοδέτης, ένας άνθρωπος που ζει και εργάζεται στο λιμάνι, γίνεται ο σιωπηλός μάρτυρας των ερχομών και των αναχωρήσεων, των ταξιδιών και των αποχωρισμών, των στιγμών που η ζωή μοιάζει να κινείται ανάμεσα στο νερό και τον ουρανό.

Η συγγραφέας αποτυπώνει με λεπτότητα και λυρισμό τον εσωτερικό κόσμο ενός ανθρώπου που βρίσκεται στο μεταίχμιο της γης και της θάλασσας, ανάμεσα στο ρεαλιστικό και στο ονειρικό.
Με γλώσσα καθαρή και ευαίσθητη, η Κοσμά αναδεικνύει την απλότητα και τη βαθιά ποίηση της καθημερινότητας, ενώ η θάλασσα λειτουργεί ως σύμβολο ελευθερίας, νοσταλγίας και λύτρωσης.

Το έργο ισορροπεί ανάμεσα στο πεζό και το ποιητικό, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα στοχασμού και εσωτερικής γαλήνης.
Ο καβοδέτης γίνεται προσωποποίηση της αναμονής και της ελπίδας, ένας ήρωας που ζει στο όριο του φωτός και του σκότους, εκεί όπου οι άνθρωποι φεύγουν, αλλά τα ίχνη τους μένουν χαραγμένα.

Κύρια Θέματα του Βιβλίου

• Η θάλασσα ως τόπος ζωής, μνήμης και λύτρωσης
• Η μοναξιά και η αναμονή
• Η ποίηση της καθημερινότητας και του μόχθου
• Η σιωπή ως μορφή επικοινωνίας
• Ο χρόνος, η απώλεια και η εσωτερική ηρεμία

Λόγοι να Επιλέξεις το Βιβλίο της Ελένης Κοσμά

• Από την Ελένη Κοσμά, συγγραφέα με ευαισθησία και λυρική δύναμη
• Ένα ποιητικό έργο που συνδυάζει τη γλώσσα, τη θάλασσα και την ανθρώπινη ψυχή
• Προσεγμένη έκδοση των Εκδόσεων Πόλις, γνωστών για την ποιοτική ελληνική λογοτεχνία
• Ιδανικό για όσους αγαπούν τα στοχαστικά και ατμοσφαιρικά αφηγήματα
• Ένα βιβλίο που προσφέρει ηρεμία και στοχασμό, σαν ένα λιμάνι μετά από ταξίδι

Η «Ιστορία ενός καβοδέτη» είναι ένα τρυφερό, βαθιά ανθρώπινο βιβλίο, που μιλά για τη σιωπή, τη θάλασσα και τον χρόνο.
Η Ελένη Κοσμά κατορθώνει να μετατρέψει τη λιτή καθημερινότητα ενός καβοδέτη σε ποιητικό στοχασμό για τη ζωή και τη μνήμη.
Ένα μικρό αλλά πολύτιμο έργο που συγκινεί με την απλότητά του και την εσωτερική του δύναμη, αγγίζοντας τον αναγνώστη με την ηρεμία της αλήθειας που κρύβει.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΒΟΔΕΤΗ

Ξέρω ένα νησί που μοιάζει 
με αμπέλι• στα τσαμπιά του κρέμονται
παροπλισμένα πλοία,
ο κορμός του είναι σκληρός 
σαν τα χέρια του καβοδέτη
και τα φύλλα του μαλακά 
σαν την καρδιά του. 

Σε αυτό το νησί δεν υπάρχει στεριά:
οι άνθρωποι στέκονται όρθιοι 
πάνω στις διάσπαρτες δέστρες
κρατώντας γερά στο χέρι τους
ένα σκοινί. 

Σε αυτό το νησί οι άνθρωποι 
κοιμούνται στο φτερό
σαν άλαλα πούπουλα – 
τρέμοντας μη χαλαρώσει 
τα μέλη τους ο ύπνος
και τους γλιστρήσει από τα χέρια 
το σκοινί.