Οροθέσιον ή Υπερόριον; - Πανούσης Γιάννης

Εκδόσεις Ι. Σιδέρης - Οροθέσιον ή Υπερόριον; - Πανούσης Γιάννης

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Μετά την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής που φέρει το όνομά μου [Μοιρόγραφτο, εκδ. Ι. Σιδέρης 2018] κι όχι το ψευδώνυ­μο [Γιάννης Απαρθινός], με το οποίο είχα εκδώσει τις προηγούμε­νες 4 συλλογές, μάλλον πήρα θάρρος κι αποφάσισα να επικοινω­νήσω και πάλι –μέσα από τα ποιήματά μου– με ανθρώπους που με αγάπησαν και με πίστεψαν, αλλά και με όσους με έχουν ξεχάσει.

Πάντοτε αναρωτιόμουνα αν η Ποίηση [πρέπει να] θέτει όρια ή [οφείλει να] κινείται πέραν των ορίων [λογο-τεχνικών, ιδεο-λογικών ή και ηθο-πλαστικών]. Απάντηση δεν έχω δώσει ακόμα. Σε κάθε περίπτωση κι ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι ποιητές και οι αναγνώστες επί του θέματος, η νέα μου ποιητική συλλογή «Οροθέσιον ή Υπερόριον;» δεν φιλοδοξεί να μεταπλάσει το βίωμα και την εμπειρία σε ψευδαισθήσεις/παραισθήσεις της μετάλλαξης της hard πραγματικότητας σε soft στίχους.

Τα ποιήματά μου δεν εξωραΐζουν το χθες, δεν ωραιοποιούν το σή­μερα και προφανώς δεν υποκύπτουν στον πειρασμό να προβλέψουν το αύριο. Με άλλα λόγια δεν ψεύδονται.

Άλλωστε συχνά η πραγματικότητα –ακόμα και η λογοτεχνική τοιαύτη– υπερβαίνει τις σκέψεις του δημιουργού των στίχων, όσο κι αν αυτός θέλει να παίζει με το ασυνείδητο και τις φαντασιώσεις [τις δικές του και των άλλων].

Έχω σε πολλές ευκαιρίες δηλώσει ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου διανοούμενο και κυρίως δεν ανήκω στην –κατά Ντίνο Χριστιανόπουλο– κατηγορία των κουλτουριάρηδων. Επειδή λοιπόν δεν υπη­ρετώ κάποια ετερογένεια των σκοπών, ούτε επιθυμώ να ταυτισθώ με τα πρόσωπα των ποιημάτων μου, ούτε να μετατρέψω έναν ψυ­χικά, πάντοτε οδυνηρό, εσωτερικό μονόλογο σε δημόσιο διάλογο με μεταφυσικές ερμηνείες, αρνούμαι το ρόλο του maître à penser, δηλαδή του χειριστή συνειδήσεων ή του κήρυκα της διάκρισης του Σωστού/Λάθους.

Η ποίησή μου δεν αποτελεί ένα είδος «Άνοιξε Σουσάμι», όπου ο αναγνώστης θα βρεθεί ενώπιον μυθικών θησαυρών τέχνης και λό­γου. Απλώς ελπίζω κάποιοι φίλοι να συνεχίσουν να με διαβάζουν και να με αγαπάνε, γι’ αυτό που είμαι, γι’ αυτά που περι-γράφω αλλά κυρίως για όσα καλά έχω διαπράξει στη ζωή μου.

Από τα «Προ-λογικά;»

Γιάννης Πανούσης, Αθήνα, 1/1/2022