Τα αγάλματα του νερού - Fleur Jaeggy

Εκδόσεις Άγρα - Τα αγάλματα του νερού - Fleur Jaeggy

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

«Διαβάζοντας τη Γιέγκυ είναι σαν να βουτάς γυμνός με το κεφάλι μέσα σε μια συστάδα από μαύρα τριαντάφυλλα, γοητευμένος από την ομορφιά τους: Πρόκειται για ένα ταχύτατο, ακανθώδες εγχείρημα, από το οποίο βγαίνεις εντέλει καταματωμένος».

–Daniel Johnson, The Paris Review Daily
Μολονότι πρόκειται για ένα από τα πιο περίπλοκα και ακανθώδη έργα της Φλερ Γιέγκυ, Τα αγάλματα του νερού είναι ένα λαμπερά ιδιόμορφο μυθιστόρημα, που εκτυλίσσεται κάτω από τη βαριά σκιά της οικογένειας και των προνομίων. Το πρώιμο αυτό έργο, αφιερωμένο στην Αυστριακή ποιήτρια και συγγραφέα Ingeborg Bachmann, ασχολείται με τους διάφορους συγγενείς, υπηρέτες και φίλους του Μπήκλαμ, ενός πλούσιου ερημίτη που διατηρεί αγάλματα στο πλημμυρισμένο υπόγειο της έπαυλής του, εκεί όπου οι αναμνήσεις τρεμοπαίζουν στο αμυδρό φως και τα νερά κυλούν στη θάλασσα. Αυτό το κοπάδι των ξεριζωμένων και χαλαρά συνδεδεμένων μεταξύ τους ψυχών περνούν το χρόνο τους σεργιανώντας τόσο στο μακρινό παρελθόν όσο και στον γεμάτο δηλητηριώδη σαλιγκάρια κήπο της έπαυλης – και συνομιλούν μεταξύ τους, περισσότερο όμως με τις ασάλευτες μαρμάρινες μορφές. Ντυμένα με την αυστηρή όσο και ηδυπαθή πρόζα της Γιέγκυ, τα αγάλματα του νερού περιγράφουν ανεξίτηλα την αποτελμάτωση της οικογενειακής ζωής.
Αυτό το βιβλίο είναι πάνω απ’ όλα το ύφος του. Ακριβώς επειδή στο βάθος αντιλαμβάνεται κανείς μια ελαφριά δυσπιστία απέναντι στη λέξη, οι λέξεις ζουν εδώ μια ζωή πρωτόγονη και διόλου κοινωνική, όπως τα πλάσματα που περιγράφονται. Εδώ, σχολιάζει ο Gottfried Benn, «κάθε φράση πρέπει να ξεκουράζεται, να τρέμει, να σιωπά, να ανακτά δυνάμεις». Από μια παγερή λακωνικότητα ξεπηδούν και σκορπίζονται σε λίγες αράδες πορτραίτα, τόποι, φωνές, αιχμηρά θραύσματα ιστοριών. Και η συνεχής αποσύνθεση, η εμμονή των φαντασμάτων, η διάχυτη ειρωνεία και η απελπισμένη ευφορία των πάντων είναι ίχνη εκείνης της αλήτικης φαντασίας που συμβολικά γεννήθηκε με τον Λέντς του Georg Büchner.
«Γαλήνιο και συναρπαστικό συνάμα. Κάτω από μια ήρεμη, ιριδίζουσα επιφάνεια παραμονεύει μια απειλή βίας που ενδέχεται η όχι να εκδηλωθεί, μα παρ’ όλα αυτά εντείνει τη βαθιά εντύπωση ότι οι ζωές των ανθρώπων είναι απρόβλεπτες και κυλούν με μια παγερή, στείρα αγριότητα».
–Emily Labarge, Los Angeles Review of Books
«Ένα τόσο ακαταμάχητα ψυχρό φως – η Γιέγκυ έχει την εντυπωσιακή ικανότητα να πηγαίνει πιο πέρα: πέρα από τους συναισθηματισμούς, πέρα από τις συγγραφικές ωραιοποιήσεις, πέρα από τις συμβάσεις που δεσμεύουν και τις χαώδεις αναθυμιάσεις της σύγχρονης ζωής».
–Sheila Heti, The New Yorker
ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ
NICOLAS DE STAËL
Το φεγγάρι, 1953.
Λάδι σε ξύλο, 162x 97 εκ., Ιδιωτική συλλογή.