Το «Καταθυμωμένον»… Ευαγγέλιον - Βούλης Γεδεών

Εκδόσεις Μπαρμπουνάκης - Το «Καταθυμωμένον»… Ευαγγέλιον - Βούλης  Γεδεών

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

(…) Οσονούπω, τα πράγματα ήλλαξαν άρδην.

Εις το εκ δεξιών αλεξήλιον εγκατεστάθη θήλεόν τι, εκπάγλου καλλονής, φέρον σκανδαλώδη λουτρίδα (maillot bikini γαλλιστί), αποτελουμένην άνωθι από δύο κώνους στο μέγεθος θηλής, συνδεδεμένους με στρογγύλην λωρίδα πλάτους ορμιάς, αποκρύπτοντας μόλις και μετά βίας τα φαιά κορυφώματα των στηθών.

Κάτωθι δε ήτο περιεζωσμένη με κομψότατον οσφυϊκόν ιμάντα όστις έφερε περισκελίδα αγνώστου πλάτους, αφού αύτη αοράτως ανεπαύετο εντός της θαλπωρής του διχασμού των γλουτών.

Η Ερίτιμος σύζυγός μου έλαβε εξ αρχής υποκίτρινον ελαφρυγέλωτα εις την όψιν… ενώ ακροθωρητί αντιλαμβάνομαι ότι μετεκινήθη (με ώσιν διά του ποδός) η παρακείμενη πλαστική εμβάς (παντόφλα νεοελληνιστί) εις μέρος πλησίον της χειρός της… η δε χειρ της μοι εφάνει πανέτοιμος προς δράσιν.

Ίνα μη εκτραχυνθώσι τα γεγονότα, αυθωρεί λαμβάνω απόφασιν, νομίζω νουνεχή, και στρέφω κορμί και πρόσωπον εις την ευώνυμον παρειάν, επί της στενοχώρου κλινοστρωμνής, αποποιούμενος το σκανδαλώδες θέαμα προς χάριν της ειρήνης.

… Παρετήρησα, όμως, ότι ενώ το μειδίαμα μεν μερικώς επανήλθεν… η εμβάς δεν ήλλαξε θέσιν μέχρι και της αναχωρήσεώς μας το ύστερον δείλι.

Διό φίλτατοι φίλοι μου…

Εάν ποτέ ευρεθήτε εις παρομοίαν «μονόπλευρον σκιαμαχίαν», μέμνησθε ότι πλέον χρήσιμον εστί να φέρητε ζεύγος σκουρόχροων οφθαλμουάλων… ώστε ακροφθαλμίως με σχετικήν ελευθερίαν να ελέγχητε, ουχί τόσον τας γειτνιαζούσας σαρκώδεις γλουτιαίας περιοχάς… όσον την περιοχήν εις ην ευρίσκεται ανά πάσαν στιγμήν… η εμβάς.

Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Ξεκινώ δηλώνοντας ότι θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό… και εξηγούμαι: Γεννήθηκα στην όμορφη Καβάλα στις 6/3/1958, από γονείς σχεδόν αγράμματους, οι οποίοι μου ενστάλαξαν, όμως, ότι η αξιοπρέπεια και η ελεύθερη (χωρίς συρματοπλέγματα) σκέψη αποτελούν ομού ύψιστα παναθρώπινα αγαθά. Στην εποχή μου υπήρξαν τα εξατάξια δημοτικά και γυμνάσια. Παρά το ότι έπεφτε πολύ ξύλο (βούρδουλας, ρε παιδιά), τελικά ήμουν νομίζω αρκετά τυχερός, διότι τότε έστω και δαρμένοι μαθαίναμε… «γράμματα».
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό διότι στις εξήμισι δεκαετίες της ζωής μου η Ιστορία και η Λογοτεχνία κατέχουν, δεσπόζουσα θέση στη βιβλιοθήκη μου, ενώ υπήρξε η λατρεμένη ενασχόληση των ελεύθερων ωρών μου. Θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα τυχερό διότι σε ηλικία 20 ετών πρώτα ενυμφεύθην (και κατόπιν το εσκέφθην) την «Ερίτιμον» και αγαπημένη μου σύζυγο, Λέλα, με την οποία ομού και αμφιπλεύρως, ζούμε έκτοτε εις την πανέμορφη Νάουσα τον αληθινόν της αγάπης αεί έρωτα, που εκτός από μιά μακρόχρονη ευτυχή συμβίωση μας χάρισε δύο αξιολάτρευτες θυγατέρες που μας χάρισαν πέντε υπέροχα εγγόνια.

Ακολούθως θεωρώ ότι υπήρξα ιδιαίτερα τυχερός που από τα είκοσί μου ενεπλάκην ενσυνειδήτως στοχευμένα με την υγιή επιχειρηματικότητα. Το 1983 ίδρυσα την ΒΟΥΛΗΣ ΧΗΜΙΚΑ Α.Ε. όπου μέχρι σήμερα είμαι (λίγο πριν το πέρασμα στη ήδη έτοιμη δεύτερη γενιά) Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος.
Τύχη αγαθή έφερε τα επιχειρηματικά μου βήματα στην αυλή του ΣΕΒΕ (Σύνδεσμος Εξαγωγέων), όπου από το 2000 εκλέγομαι ανελλιπώς στο Δ.Σ. ενώ σήμερα τον υπηρετώ ως Αντιπρόεδρος. Συμμετέχω ενεργά επίσης στο Δ.Σ. της ΔΕΘ HELEXPO Α.Ε. επι δέκα συναπτά έτη, μια που θεωρώ τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ως τον πλέον αποτελεσματικό εκτελεστικό βραχίονα που διαθέτει η χώρα στην υπηρεσία του επιχειρείν. Τώρα, στο εύλογο ερώτημα σας, πώς συνδυάζεται μια τέτοια μακρόχρονη επιχειρηματική σταδιοδρομία με τη συγγραφή αυτού του συγκεκριμένου ιδιότυπου βιβλίου ομολογώ ότι αδυνατώ να απαντήσω ευθέως, μπορώ μόνο να πιθανολογήσω ότι ίσως και να διακατέχομαι από το ελληνικό σύνδρομο, το επονομαζόμενο και ως… «παντού μαϊντανός». Δηλώνω ευθέως, λοιπόν, ότι είμαι σφόδρα θυμωμένος με τον «Θυμό», τον οποίον θεωρώ… εχθρό. Γι’ αυτό φίλτατοι: Κηρύσσω ανελέητον πόλεμο μαζί του, αρχής γενομένης με το «καταθυμωμένον ευαγγέλιον»… Ως πρώτον στόχον θέτω ποτέ μα ποτέ να μην ιδώ, ουχί απλώς θυμωμένα, ούτε καν συνοφρυωμένα τα πρόσωπα των αναγνωστών μου. Επιθυμώ να σας βλέπω θετικώς πληροφορημένους και χαμογελαστούς, ή τουλάχιστον αισιοδόξως μειδιώντας. Αν έστω κατ’ ολίγον τούτο επιτευχθεί…

Ε! τότε θα μου επιτρέψετε να αυτοπροσδιορισθώ ουχί απλώς τυχερός, αλλά ως ο πλέον υπερτυχερός… συγγραφεύς – ποιητής – επιχειρηματίας – σώγαμπρος – παππούς… and ΣΙΑ.
Σας αγαπώ…